1964-1965

Мой маналог, як палымяны конь...

Хваробу, што здароўе падкасіла...

Датуль мне ў снах з'яўляліся яны...

Яны ў мае наведваліся сны...

Адзін памёр ад тыфусу брушнога...

Адзіным дрэвам дружбы мы раслі...

Так, мы — сябры па сэрцу і па зброі...

Глядзіце без дакору і пагарды...

Як мне сябрам паклон адважыць нізкі...

Не бачыўся я ўсё жыццё амаль...

Быў кожны з вас адважных стартаў варты...

Сябры мае! Пад пустак дыванамі...

Калі і дзе, я ўдакладняць не стану

Пошук

Раiм наведаць

Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Гады творчасці

Апошнія прагляды

За сёння:

Лічыльнікі

Нашыя праекты